Η Serie A Tim 2018/19 της Parma ξεκινάει και πάλι από το Udine αύριο στις 19:00. Πάμε να μάθουμε πιο κοντά το στάδιο που θα διεξηγάγει τον αγώνα ενάντια στην Udinese.
Το στάδιο του Cosmo
Εμπνευσμένο από το Olympiastadion του Μόναχου, το Friuli της Udine γεννήθηκε τη δεκαετία του '70 ως ένα στάδιο που χτίστηκε για ένα καλό μέρος, δηλαδή να στεγάζεται σε ειδικό χώρο κάτω από το επίπεδο του εδάφους. Κάνοντας εγκαίνια στις 26 Σεπτεμβρίου 1976, το γήπεδο δεν λέγεται ακόμα «Friulli» (το όνομα βγήκε δύο χρόνια αργότερα) και περιλαμβάνει μια κατασκευή χωρίς Tribuna: τα επόμενα χρόνια εξοπλίστηκε με μια προκατασκευασμένη δομή που κάνει όλα αυτά τα χρόνια του '80 το έκτο πιο ευρύχωρο στάδιο στην Ιταλία. Και αυτή τη δεκαετία, το 1984, γεννιέται η ιδέα που θα κάνει το Friulli διάσημο στην υπόλοιπη χώρα. Ο Lamberto Mazza (τότε πρόεδρος της Udinese) επιλέγει μια μεγάλη οθόνη με εντυπωσιακές διαστάσεις. Στις 8 Μάη του ίδιου έτους έκανε το ντεμπούτο της πάνω από τη Curva Sud του Cosmos Friuli, γεγονός που καθιστά το στάδιο της πόλης για την τρίτη μεγαλύτερη μεγάλη οθόνη στον κόσμο μετά το Λος Άντζελες και τη Φιλαδέλφεια. Στη συνέχεια, το Cosmos θα αντικατασταθεί από μια καινούργια έκδοση το 2010, που θα αποσυναρμολογηθεί και θα ανασυσταθεί στο νέο Friuli το 2015. Η εποχή της "Dacia Arena" Το Friuli ήταν ένα από τα στάδια της Ιταλίας του '90: πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο, υποβλήθηκε σε ορισμένες παρεμβάσεις εκσυγχρονισμού, ακολουθούμενες από αυτές του 2005 για τη συμμετοχή της Udinese στο Champions League. Ως εκ τούτου, ο ιδιοκτήτης της Udinese Giampaolo Pozzo άρχισε να ενδιαφέρεται για την αναδιάρθρωση του σταδίου. Το 2012 ο σύλλογος συμμετέχει στο διαγωνισμό του Δήμου και κερδίζει το στάδιο για 99 χρόνια. Το καινούργιο στάδιο - που χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από τον σύλλογο - χτίστηκε σε τμήματα: η Udinese θα μπορούσε να συνεχίσει να παίζει εκεί κατά τη διάρκεια της ανακατασκευής του, η οποία ξεκίνησε το 2014. Εκτός από την κεντρική εξέδρα, τα υπόλοιπο γκρεμίστηκαν και ξαναχτίστηκαν μέχρι να φτάσουν 25.000 θεατές και μόλις ολοκληρώθηκαν οι εργασίες, με το στάδιο να λειτουργεί πλήρως και πάλι στη νέα του μορφή τον Ιανουάριο του 2016.