Το Stadio Adriatico-Giovanni Cornacchia πρόκειται να είναι το θέατρο της επόμενης αναμέτρησης μεταξύ της Parma και της Pescara. Και όπως κάθε φορά που οι Σταυροφόροι προετοιμάζονται για ένα ταξίδι, παρακολουθούμε την ιστορία του σταδίου που θα μας φιλοξενήσει. Άνοιξε στις 29 Δεκεμβρίου του 1955 μετά από περίπου 20 χρόνια που η Pescara αγωνιζόταν στο «Rampigna». Το Adriatico έχει σχεδιαστεί ακολουθώντας το παράδειγμα αρχιτεκτονικής του Olimpico, η οποία ενσωματώνει την εξωτερική μορφή, αλλά με μια παραλλαγή που αντιπροσωπεύεται από μια πειραματική κατασκευή οπλισμένης δομής που σχεδιάστηκε από τον πολεοδόμο Luigi Piccinato. Γεννημένο σε μια χωρητικότητα 10 χιλιάδων θεατών και για τη φιλοξενία αγώνων διαφόρων αθλημάτων - έχει και στίβο - το Adriatico αποτελεί μέρος των σταδίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960: εδώ διεξήχθηκαν τρεις αγώνες για το Ολυμπιακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (Γιουγκοσλαβία-Αίγυπτος, Τυνησία-Αργεντινή και Περού-Ινδία). Η δομή η οποία παρέχει έναν απλό δακτύλιο, επεκτάθηκε το 1977, όταν η Pescara πανήγυρισε το πρώτο προβιβασμό στην ιστορία της στη Serie A: το Adriatico φθάνει έτσι στη μέγιστη χωρητικότητα των 40.000 θεατών, συμπεριλαμβανομένων της κερκίδας με τους όρθιους. Με τα χρόνια γίνονται περαιτέρω παρεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένης της επακόλουθης μείωσης της υπερβολικής χωρητικότητας μετά τα τραγικά γεγονότα του Χέιζελ και της επακόλουθης επανεξέτασης των κανονισμών ασφαλείας. Στη συνέχεια το στάδιο φτάνει σε σημαντικά επίπεδα μοντερνισμού, τόσο ώστε να επιλεγεί ως εναλλακτικό στάδιο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 μαζί με εκείνα των Avellino, Lecce και Perugia. Η τελευταία μεγάλη ανακαίνιση του σταδίου έγινε για την 16η έκδοση των Μεσογειακών Αγώνων, που φιλοξενήθηκαν από την πρωτεύουσα του Αμπρούτσο το 2009. Μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του συγκεκριμένου αθλητικού γεγονότος ήταν και ο Giovanni Cornacchia. Ο δρομέας από τη Πεσκάρα τη δεκαετία του '60 κέρδισε δύο ασημένια μετάλλια στα 100 μέτρα μετ'εμποδίων στο Ευρωπαϊκό και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, καθώς και το χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες ενώ πραγματοποίησε και τρεις συμμετοχές στους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1960 έως το 1968. Πέθανε το 2008 και το όνομα του προστέθηκε δίπλα στο όνομα του σταδίου.