Γράμμα μικρού οπαδού στη Curva Nord:" Μπαμπά να σε ζητήσω κάτι; μπορείς τη Κυριακή να με πας στ

Θυμάσαι πόσες φορές έχεις καθίσει μπροστά μου για να μου πεις μια ιστορία; Τώρα αρχίζω να γίνομαι ένα μεγάλο αγόρι, θα πάω στο σχολείο και ήμουν ο πρώτος που θα σας πει ότι θα μπορούσα να πάω στο κρεβάτι, και ότι δεν χρειάζεται να ανάβεις πλέον το φως και να αφήνεις την πόρτα μισάνοιχτη. Αν και είναι δύσκολο να το παραδεχτώ, αλλά μου λείπουν οι ιστορίες, ειδικά εκείνες που ήσουν παιδί σαν κι εμένα. Η αγαπημένο μου; Όταν ο παππούς σε πήρε για πρώτη φορά στο γήπεδο. Η Parma δεν ήταν η ομάδα που, από ό, τι μου είπες είχε τα πολλά κύπελλα και τρόπαια, αλλά το Tardini στα μάτια σας ως παιδί φαινόταν ένας λάκκος. Όλες οι φορές που μου έχετε πει αυτή την ιστορία, το τελικό αποτέλεσμα αυτού του παιχνιδιού πάντα άλλαζε. Ναι, μπαμπά, το παρατήρησα, αλλά εγώ ποτέ δεν ήθελα να πω τίποτα. Δεν ήταν το παιχνίδι ή το αποτέλεσμα που με ενδιαφέρει, αλλά τα συναισθήματά σας, αυτές οι σκιές του γίγαντα οπαδού, σε σύγκριση με σας που ήσουν απλώς ένα παιδί, το τραγούδι, τα πανό, το χειροκρότημα και τα χρώματα. Το τελικό αποτέλεσμα πάντα άλλαζε, κάθε φορά μου λέει ότι το πρώτο σας παιχνίδι, αλλά η περιγραφή αυτού του σταδίου, από τους φιλάθλους, ακόμη και οι χορωδίες που τραγούδησε για πρώτη φορά: τα πάντα ήταν το ίδιο, πάντα πρόβες στην τελειότητα.

«Γιατί δεν πας πλέον στο γήπεδο, μπαμπά;", σε ρώτησα πριν από λίγα χρόνια. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί, ακόμη και σήμερα που είμαι λίγο μεγαλύτερος. Έχετε μιλήσει για την ύφανση, τον κίνδυνο, τη βία. Προσπάθησα να ρωτήσω κάποιους φίλους μου, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να με εξηγήσει καλά. Ένας φίλος μου μου είπε ότι ο πατέρας του του είπε ότι υπάρχουν λίγα χρήματα, και θα πρέπει να μαζέψουν. Αν και έχω μερικά ακόμη χρόνια, μπαμπά, δεν μπορώ να πω αν είμαστε φτωχοί ή πλούσιοι. Είμαστε ευχαριστημένοι, το ξέρω και το βλέπω κάθε μέρα. Σήμερα ήρθαν κάποιοι παίκτες της Parma στο σχολείο μας, και μας είπαν ότι την Κυριακή θα μπορούσαν να κερδίσουν το πρωτάθλημα. Ένας κύριος με το μικρόφωνο, είπε επίσης ότι τα παιδιά μπορούν να έρθουν δωρεάν, αν θέλουν. Από τη στιγμή που το είπε εγώ αμέσως σκέφτηκα την ιστορία σας, που επαναλαμβάνεται εκατοντάδες φορές.Νομίζω ότι κάθε οπαδός, το πρώτο παιχνίδι του, το είδε με το δικό του πατέρα του, το θείο του, τον αδελφό του ή τον παππού του

Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι: τη Κυριακή μπορώ να πάω στο Tardini; Ένας φίλος μου ήταν εκεί και μου είπε ότι είναι όμορφο, ότι όταν πήγε είχε την αίσθηση ότι βρίσκεται στη μέση εκατομμυρίων ανθρώπων, και όλοι τραγουδούσαν, χοροπηδούσαν, κουνούσαν τα κασκόλ τους. Μπορώ να αγοράσω ένα κασκόλ της Parma, μπαμπά; Θα ήταν ένα θαυμάσιο δώρο για να το φορέσω ίσως τη Κυριακή στο γήπεδο ... Ξέρω ότι δεν πρόκειται να είναι περισσότερο χρόνο, ακόμα κι αν μερικές φορές η μητέρα μου είπε ότι πήγε κρυφά, χωρίς να μου λέει, επειδή φοβήθηκαν ότι επρόκειτο να πάω μαζί τους,. Ο φίλος μου που πήγε πριν από δύο εβδομάδες, ωστόσο, μου είπε ότι δεν είναι επικίνδυνο ... αλλά δεν θέλω να το παρακάνω, έτσι και στο μέλλον θα αποφασίσω. Το μόνο που ζητάω είναι να με πάρεις στο Tardini τη Κυριακή, κατάλαβα ότι θα είναι μια πολύ σημαντική μέρα, όλοι μιλούν για αυτή... Και ίσως, επίσης, μετά από πολλά χρόνια, θα έχω μια ιστορία να πω ... Πάρτε με στο Tardini, μπαμπά.Μετά υπόσχομαι ότι για μια στιγμή «εγώ δεν θα σας ρωτήσω κάτι ...

Ευχαριστώ μπαμπά, να απαντήσεις σε μένα, ακόμη και προφορικά, αν θέλεις.