Στη παρουσίαση του βιβλίου "Πρώην - Ιστορίες των ανδρών μετά το ποδόσφαιρο," ο συγγραφέας Matteo Cruccu ήθελε να ευχαριστήσει τη Parma Calcio 1913, δηλώνοντας ότι στο βιβλίο υπάρχει αρκετός χώρος για την ομάδα των Gialloblu: «Θέλω να ευχαριστήσω την εταιρεία της Parma για αυτή την ευκαιρία. Παρακολούθησα την περιπέτεια της Parma στη Serie D.. είναι χαρά μου να βρίσκομαι εδώ και να βλέπω να ξαναγεννιέται η Parma. Υπάρχουν πάρα πολλοί από τη Parma σε αυτό το βιβλίο, επειδή είναι η ιστορία ενός μικρού που γίνεται μεγάλος, είναι κάτι που προκάλεσε αιτία για την περιέργεια, και εδώ μιλάμε κυρίως για την φανταστική περιπέτεια του πρώτου κυπέλλου κυπελλούχων στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα. Υπήρχε χώρος για ιστορίες:.. όχι μόνο για τη Parma, αλλά και για τη Genoa και τη Torino για τον Mondonico. Υπάρχει επίσης αίθουσα για την Parma του '99, απίστευτη ομάδα που θα μπορούσε να κερδίσει πολλά περισσότερα, αλλά για μένα στο τέλος της δεκαετίας του εβδομήντα, απόλαυσα τη πρώτη Parma με θέα τη μία από τις ομάδες της νεότητάς μου. "
Υπήρχε επίσης ο πρόεδρος Nevio Scala στην παρουσίαση του βιβλίου "Πρώην- Ιστορίες των ανδρών μετά το ποδόσφαιρο" από τον Matteo Cruccu. Μιλώντας για την πρώτη Parma στη Serie A, ο Scala υπενθύμισε εκείνες τις αξέχαστες ημέρες:Η δική μας Parma δεν είχε μυστικά:. Ήμασταν απλοί και ταπεινοί, μια ομάδα που αποτελούνταν από καλούς ανθρώπους.Ήμασταν φίλοι στον αγωνιστικό χώρο, είχαμε ένα σεβασμό και μια άνευ όρων αυτοεκτίμηση. Προσπάθησα να δώσω αυτά τα λίγα μαθήματα που θα τους χρησιμεύσουν για το παρόν και για το μέλλον. Το να μιλάνε αυτοί για μένα είναι πάντα συναρπαστικό, θυμάμαι εκείνα τα επτά χρόνια που ήταν πολύ δύσκολα"
Στη συνέντευξη για το βιβλίο "Πρώην - ιστορίες των ανδρών μετά το ποδόσφαιρο", μίλησε επίσης ο Alessandro Melli, για τη δυσκολία της μετάβασης από το καθεστώς του παίκτη στον πρώην ποδοσφαιριστή:"Είναι ένα σύνθετο βήμα, έπρεπε να ξεπεράσουμε όλα αυτά, δεν είναι εύκολο να ασχοληθεί με αυτό το θέμα. Πρέπει να εγκαταλείψουμε το πιο όμορφο επάγγελμα στον κόσμο, για να «μεγαλώσουμε», σε εισαγωγικά. Όταν είχα την επίγνωση ότι δεν ήμουν σε θέση να παίξω σε ένα ορισμένο επίπεδο, σταμάτησα σχετικά μικρός. Αποφάσισα να μείνω μακριά για ένα έτος, να χαλαρώσω, και να κάνω αυτά τα πράγματα που ένας παίκτης δεν μπορεί να κάνει κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τότε ήμουν αρκετά τυχερός να καταλάβω τι ήταν στο δρόμο μου, ως διευθυντής. Στην αρχή δεν ήξερα από πού να αρχίσω: στη ζωή μερικές φορές περνούν κάποια τρένα, όπου στην αρχή δεν είστε βέβαιοι εάν είναι σωστό ανάβαση. Είναι ένα περίπλοκο βήμα, είναι δύσκολο να ξεπεραστεί
"Μίλησε επίσης στην παρουσίαση του βιβλίου του Matteo Cruccu, "Πρώην - Ιστορίες των ανδρών μετά το ποδόσφαιρο," ο Luigi Apolloni για το πώς ήταν γι 'αυτόν η μετάβαση από παίκτη στην απόσυρση: "Όταν ήμουν στη Verona αποφάσισα να σταματήσω το κάπνισμα , συμφώνησα με την εταιρεία για να ανανεώσω το συμβόλαιο, αλλά στο τέλος δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις. Έτσι προσαρμόστηκα με αυτή την απόφαση, και άρχισα μια νέα πορεία. Λίγους μήνες αργότερα μου τηλεφώνησε ο Scoglio, ο οποίος ήταν προπονητής της Genoa και μου είπε ότι χρειάζεται την εμπειρία μου, μίλησα μαζί του και με έπεισε, έτσι άρχισα να προπονούμαι μέχρι να έρθει εκείνο το επεισόδιο στην προπόνηση όπου τραυματίστηκα και εκεί ήξερα ότι ο χρόνος μου είχε σταματήσει. Δυσκολίες υπήρχαν. Είναι ένα" τραύμα ", σε εισαγωγικά, που μπορεί επίσης να απορροφήσει μέσα από άλλα συμφέροντα, ή μπορεί να ξεκινήσει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο στο ίδιο σου το περιβάλλον. η γυναίκα μου με πίεσε πολύ γιατί έκανα μαθήματα ως προπονητής ". Σε αυτές τις λέξεις επίσης συνδέεται ο Nevio Scala, ο οποίος στην πραγματικότητα ολοκλήρωσε την εκδήλωση με την παρουσίαση του βιβλίου: «Ποτέ το ποδόσφαιρο δεν ήταν ο μόνος λόγος της ζωής μου, και γι 'αυτό δεν εξαφανίστηκα. Έπαιξα ποδόσφαιρο, χωρίς να σκέφτομαι να γίνω ποδοσφαιριστής, και έγινα προπονητής, χωρίς να σκέφτομαι να γίνω προπονητής. Ίσως αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων μου έδωσε την ευκαιρία να αποφασίσω τα πράγματα αυτή τη στιγμή. θα πρέπει επίσης να έχεις μια οικογένεια από πίσω που θα σε κάνει να πάρεις αποφάσεις με έναν ψύχραιμο τρόπο. Αισθάνομαι ο πιο τυχερός Πρόεδρο της Ιταλίας, και δεν μπορώ να αρνηθώ ότι βίωσα έντονα αυτή τη χρονιά: ένιωσα υπεύθυνος για τις επιλογές μου, στην αρχή υπήρχαν τρεις παίκτες με τον Lucarelli μόνο να παραμένει . Αυτό μου έδωσε περισσότερες αρμοδιότητες και συναισθήματα όταν ήμουν στον πάγκο. "